சிறுகதைகள்

இரு கடல் ஒரு நிலம் - விஸ்வநாதன்

நான் பயணக் கட்டுரைகள் படித்தது குறைவு. அக்குறுகிய அனுபவத்தில் நான் கண்டுகொண்டது, பெரும்பாலான பயண கட்டுரைகள் அப்பயணத்தின் ஊடேயிருந்த இடங்களை அடர்த்தியான வரலாற்றுத் தகவல்களுடன் நம்மை ஒரு புள்ளியில் நிலை நிறுத்தி அனுபவிக்க வைத்துவிட்டு அங்கிருந்து தாவி வேறு ஒரு இடத்தை பற்றிப் பேசி செல்பவையாக இருக்கும். அது ஒரு விதத்தில் தகவல்களை அள்ளி தருபவையாக இருந்தாலும், பயணத்தின் தொடர் அனுபவத்தைத் தவறவிடுகிறது. படிப்பவர்களைப் பயணத்தில் சேர்த்துக்கொள்ள மறுத்துவிடுகிறது. எந்த விதத்திலும் அது படிப்பவர்களையும் அப்பயணத்தை மேற்கொள்ளத் தூண்டி விடக்கூடியதாக இல்லாமல் இருக்கிறது. அதற்கான சரியான காரணம் தெரிவில்லையென்றாலும், அப்பயணக் கட்டுரைகளை எழுதுவதற்காகவே அப்பயணங்கள் செய்யப்படுவதாக இருப்பதால் பயணங்களின் அனுபவத்தைக் கடத்த தவறவிட்டு வெறும் தகவல் களஞ்சியமாக மாறிவிடுகிறது என்று எண்ணுகிறேன். மனம் திளைக்கப் பயணத்தை அனுபவித்துவிட்டு அதை எழுத வேண்டும் என்ற உந்துதல் வரும்போது எழுதப்படுபவை அந்த அனுபவத்தையும் அவர்கள் அறியாமலேயே எழுத்தில் கடத்திவிடுகிறார்கள். ஜெவின் "அருகர்களின் பாதை" அப்படி ஒரு அனுபவத்தை என்னு...

என் அம்மா வழி தாத்தா அவரின் இளம் வயதில் மிகுந்த கூச்ச சுபாவத்துடனும், பயத்துடன் இருந்தார் என்றும், பாட்டியைத் திருமணம் செய்த பின் அவர் வேறு ஒரு ஆளாக மாறி பலபேருக்குப் பிடித்துப்போன ஒருவராகி வாழ்க்கையில் பெரும் வெற்றி பெற்று செல்வந்தர் ஆனதைக் கதையாக என் மற்றொரு பாட்டி என் சிறுவயதில் சொல்லுவார். அதற்குக் காரணம் அவரை மணந்துகொண்ட பாட்டிதான் என்றும், "அவ கையில மந்திரம்ல வச்சிருந்தா" என்று சொல்லும்போது நான் உண்மையிலேயே என் பாட்டியை ஒரு மந்திரவாதியாகவே நினைத்து அவளின் கை நீண்டு தாத்தாவின் கையை எப்போதும் பிடித்துக்கொண்டிருப்பது போலவே என் சிறுவயதில் கற்பனை செய்து வைத்திருந்தேன். பின்பு என் இளம்வயதில் அந்த கற்பனையை மீள் செய்யும் போது, அன்று பாட்டியை "மந்திரவாதி" என்று சொன்னது ஒரு வார்த்தை பதம் என்றும் அவள் "கையில்" என்ன இருக்கப்போகிறது என்று உணர்ந்து சிரித்திருக்கிறேன். மே மாதம் 17 ம் தேதி, டெக்ஸாஸ் மாகாணம் டல்லாஸில் திரு.ஜெயமோகன் அவர்களை முதன் முதலில் பார்த்து கை குலுக்கும் போது அந்த "மந்திரவாதி" தன்மையைச் சட்டென உணர்ந்தேன். தொடர் வாசிப்புகள் வழியே மட்ட...

நிலம் பூத்து மலர்ந்த நாள்

பள்ளியில் படித்த தமிழ்ச் சங்க பாடல்கள் மிகுந்த அயர்ச்சியைத் தரக்கூடியதாகவே இருந்தது. அதற்கு பெரும் காரணம் என்று இன்று நான் நினைப்பது பள்ளியைத் தவிர வேறு எங்கும் அந்தப் பாடல்களைக் கேட்க இயலாது போனதும், குறைந்தபட்சம் அதன் வார்த்தை உபயோகங்கள் பொதுவில் இல்லாமல் போனதும். மேலும் இதன் அழகியலையும், நுண்ணுணர்வுகளையும் புரிந்துகொள்ள ஒரு குறிப்பிட்ட வயதினை கடந்து, வாழ்க்கையின் சில அனுபவங்களை அடைய வேண்டியதாகிறது. தலைவனைப் பிரிந்த தலைவி பசலையால் வாடினாள் என்பதை அப்போது எட்டாம் வகுப்பு படித்த என்னால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. அகநானூறும், புறநானூறும் பொருளாதாரத்தை உயர்த்த எங்கும் பயன்படப்போவதில்லை எனும்போது வாழ்க்கையில் இதன் தேவையென்ன என்ற கேள்வி எழாமல் இல்லை. புற வாழ்க்கையின் தேவையை மட்டுமே சரிசெய்யும் பொருளாதாரம், எந்த விதத்திலும் நம் ஈராயிரம் ஆண்டு பண்பாட்டை ஒரு போதும் பாதிக்காமல் இருப்பதைப் புரிந்துகொள்வதற்கு இவை உதவிசெய்கின்றன என்றே எண்ணுகிறேன். திரு. மனோஜ் குரூர் மலையாளத்தில் எழுதிய "நிலம் பூத்து மலர்ந நாள்" நாவலைத் தமிழில் கே.வி.ஜெயஸ்ரீ "நிலம் பூத்து மலர்ந்த நாள்" என்...

Search This Blog

நனவோடை